“Als medewerker Wonen & Welzijn kreeg ik de kans om van iets wat ik als hobby was gaan zien, mijn beroep te maken”

Mijn moeder had Alzheimer en zij moest op zeker moment met spoed worden opgenomen in een zorginstelling. Ik was zelf nog nooit op een psychogeriatrische afdeling geweest en ik schrok ervan hoe slecht sommige mensen eraan toe waren. Ze liepen doelloos rond en wisten soms niets meer. Voor mijn gevoel kreeg mijn moeder in die zorginstelling niet de zorg die ze nodig had, maar ik had er natuurlijk geen ervaring mee.

Het bleek een verademing te zijn toen mijn moeder verhuisde naar Maaswaarden ouderenzorg. Niet alleen omdat dit een stuk dichter bij huis was, maar ook omdat de zorg hier heel warm is. Toen mijn moeder overleed, wilde ik graag iets blijven betekenen voor de bewoners die ik in de loop van de tijd zo goed had leren kennen.

Ik startte met vrijwilligerswerk. Dat deed ik drie ochtenden in de week. Toen er een baan vrijkwam als medewerker Wonen & Welzijn kreeg ik de kans om van iets wat ik als hobby was gaan zien, mijn beroep te maken. Ik ben sindsdien vooral te vinden in de gezamenlijke huiskamer, waar ik bewoners help met eten en drinken. Ook ben ik er voor een gezellig praatje of een spelletje. Op deze manier kunnen we een stukje zorg overnemen van de verpleegkundigen.

In mijn werk probeer ik liefdevol, respectvol en waardevol met de mensen om te gaan. Dat zijn de kernwaarden van Maaswaarden ouderenzorg, maar dat gaat bij mij ook als vanzelf. Ik hou van de mensen op de afdeling. De mensen weten soms niet waar ze zijn en dat kan heel beangstigend zijn. Wij zijn er dan om ze gerust te stellen.

En natuurlijk is er weleens iets, maar dan is er altijd wel een collega die helpt. Ook kunnen we bij onze coördinator of manager terecht. Die bieden niet alleen een luisterend oor, maar als het nodig is, gaan ze ook echt over tot actie. Wat dat betreft kan ik geen betere organisatie verzinnen om voor te werken dan Maaswaarden.