Deel pagina op
Mariëlle Smits vertelt:
''Mijn taak is zorgen dat de bewoners een fijne dagbeleving hebben en zingeving ervaren.''
Als stewardess voor KLM en later als medewerker in de Efteling werd ik omringd door mensen met een lach op hun gezicht. Ze waren vrolijk omdat ze op vakantie gingen of vol enthousiasme klaarstonden voor een ritje in een achtbaan. Toch besloot ik rond mijn 50ste het roer om te gooien. Ik wilde mensen helpen die echt ondersteuning en zorg nodig hebben.
In mijn huidige functie als medewerker welzijn plus draait het niet om lichamelijke verzorging, maar om iets anders: het zorgen voor een fijne dagbeleving en zingeving voor de bewoners van Wijkestein. Ik organiseer groepsactiviteiten waar ook omwonenden vaak welkom zijn. In hetzelfde complex aan de Azaleastraat is kinderdagverblijf De Schat gevestigd. Af en toe komen de peuters hier spelletjes spelen, en onze bewoners genieten enorm van die kleine stuiterballetjes vol energie.
In 2019 en 2020 maakte ik een aantal ingrijpende en verdrietige gebeurtenissen mee. Dat zette me aan het denken over mijn toekomst. Ik ging richting de vijftig, en dat is voor veel mensen een moment waarop ze nadenken over de tweede helft van hun leven. Het ego en materialisme verdwenen voor mij meer naar de achtergrond. Ik zocht naar meer verdieping.
De wens om iets voor mensen te betekenen, is altijd gebleven. Na verschillende opleidingen en cursussen ben ik aan de slag gegaan in de ouderenzorg. Zo’n tweeënhalf jaar geleden begon ik op mijn huidige werkplek. De bewoners hier zijn in een totaal andere tijd opgegroeid. Sommigen hebben de oorlog nog meegemaakt, anderen zagen de tv haar opkomst maken. Wat ik vaak hoor: ‘We hadden armoede, maar er werd beter naar elkaar, naar de mensen in je buurt, omgekeken.’ Hun verhalen, dát vind ik het mooiste en leerzaamste van dit werk.
