‘Het personeel is er voor je als je ze nodig hebt’

Toen ik in 2020 mijn heup brak en vervolgens na een longontsteking weer naar huis mocht, zagen mijn kinderen dat het zelfstandig wonen echt geen goed idee meer was. Maar mijn zus zat ooit in een verpleeghuis en daar zorgden ze echt niet goed voor de mensen. Daar stonk het altijd naar urine en was het personeel kortaf en ongeduldig. Dat wilde ik absoluut niet en dat vond ik ook doodeng. We zijn toen in Wijkestein met de familie gaan kijken en wat ik zag, stond me wel aan.

De omgeving ken ik vrij goed, want mijn dochter heeft in verschillende dorpen in de gemeente gewoond. In Andel paste ik met mijn zus tijdens de vakanties op de katten. Dat dorp ken ik als mijn broekzak. Ik voelde me dus gelijk thuis in deze omgeving, alhoewel ik heel mijn leven in de binnenstad van Dordrecht woonde. Ik vond het wel even lastig om de mensen te verstaan, want ze komen allemaal uit de omgeving en spreken de taal uit de streek. En er wordt hier anders gegeten dan bij ons, het smaakt anders. Maar daar wen je ook wel aan.

In het begin heb ik echt de kat uit de boom gekeken en ging ik niet naar de huiskamer. Een activiteitenbegeleider nam me toen eens mee en dat vond ik heel leuk. We doen daar geheugenspelletjes en soms bakken we iets. En eens in de veertien dagen luisteren we naar liedjes van vroeger.

Ik ben heel blij met de verzorging zoals die is. Mijn zorg bestaat niet uit het verzorgen van wonden, maar ik heb wel wat hulp nodig bij het aankleden. Het lijkt wel of mijn armen korter geworden zijn. Ik maak me wel zorgen dat de zorg gaat veranderen. De indicaties worden steeds strenger en ik denk dat op termijn de verzorging helemaal verdwijnt en het allemaal verpleging gaat worden. Dat vind ik een eng idee. Maar dat ga ik vast niet meer meemaken, want ik hoop in juni 97 te worden.

Toen ik een aantal maanden terug een delier had, was ik compleet in de war. Mijn grootste angst was dat ik hier weg moest. Dat zegt wel iets over hoe fijn ik me hier voel. Ik kan me prima vermaken met mijn iPad, maar ik weet ook dat ik het personeel altijd kan bellen en dat ze dan extra komen. Ze zijn er hier echt voor je en als het nodig is leggen ze eens een arm om je heen. Dat vind ik heel liefdevol.