Inmiddels woon ik in Wijk en Aalburg, maar hiervoor heb ik dertig jaar in Rotterdam gewoond. De laatste tien jaar hoopte ik altijd dat, als ik bestuurder kon worden bij een organisatie in de omgeving van Den Bosch, ik dan weer terug naar Brabant kon verhuizen. Voor mij is dit bekend terrein. Ik groeide op in Drunen en we kwamen geregeld in Altena. Zo kochten we altijd paling in Veen bijvoorbeeld. Deze omgeving voelt voor mij dan ook echt als thuiskomen.

Niet alleen de omgeving, maar zeker ook de organisatie van Maaswaarden geeft me een warm en fijn gevoel. Het is de betrokkenheid van de collega’s onderling, maar ook de betrokkenheid naar de bewoners en cliënten toe. Dat brengt bij mij wel altijd die glimlach hier op mijn mond. De mensen zetten hier allemaal hun beste beentje voor en vind ik echt heel mooi.

Wat ik vooral belangrijk vind is dat, ook al ben je oud, je nog steeds meetelt. Dat zie je terug in de zorgverlening van Maaswaarden. Tot het laatste moment moet je een betekenisvol bestaan kunnen hebben en wij moeten daar als zorgverleners in ondersteunen. Eén van de mooiste voorbeelden waaruit blijkt dat we onze zorg echt op de cliënt afstemmen, is het voorbeeld waarin een bewoner aangaf dat ze zo graag eens een bepaald gerecht wilde eten dat op de ouderwetse manier werd klaargemaakt. Naar aanleiding van die vraag hebben ze dat gedaan. Maar dat niet alleen: ze hebben nu ook op de afdeling ingevoerd dat ze eens per maand een lievelingsgerecht van een van de bewoners op de ouderwetse manier klaarmaken. Dat vind ik zorg met het hart. Je komt dan tegemoet aan individuele wensen, waar de hele groep van meeprofiteert.