“Het maakt me trots als ik in een rapportage lees dat er echt naar de persoon wordt gekeken”

Ik dacht altijd kind- en jeugdpsycholoog te worden. De psychologie is zo breed en toen ik de master Kind- en jeugdpsychologie had gedaan, ging ik onderzoeken met welke doelgroep ik graag wilde werken. Ik werkte al heel lang als huishoudelijke hulp in de ouderenzorg. Op zeker moment gaf een psycholoog een opfriscursus over de verschillende soorten dementie die er zijn. Ze vroegen mij toen of dat iets zou zijn om daarbij betrokken te worden. Ik zag die psycholoog aan het werk en toen wist ik direct: dat wil ik ook.

Ik besloot een aanvullende master Klinische neuropsychologie te gaan doen en door die master en mijn ervaringen als huishoudelijke hulp, wist ik zeker dat ik de ouderenzorg in wilde. Ik heb me in de beginperiode vaak afgevraagd of een kleinschalige setting misschien beter bij me zou passen. Ik werkte toen vooral voor grotere organisaties. Toen ik bij Maaswaarden aan de slag kon, zou ik dan de enige zijn. Daar moest ik wel even over nadenken. Ik heb wel wat ervaring, maar helemaal alleen werken, dat vond ik wel een stap. Maar het kleinschalige trok me juist ook wel. Je hebt gewoon hele korte lijntjes. Al werk ik alleen, je werkt heel nauw samen met de arts en alle andere disciplines. Ik heb niet het gevoel dat ik er alleen voor sta. Helemaal niet zelfs. Ik werk juist heel veel samen.

Een groot deel van mijn werk is het begeleiden van de zorgteams bij moeilijk gedrag. Dat kan van alles zijn, dus bijvoorbeeld agressie, maar ook als iemand heel angstig is. Vooral de benaderingsadviezen stel ik op in samenspraak met de zorg. Ik ondersteun de zorgteams in hoe ze met gedrag kunnen omgaan. We zijn dat ontzettend aan het ontwikkelen om te kijken naar de persoon. Wat heeft iemand als bewoner nodig? Wat vindt diegene belangrijk? Wat voor omgeving zorgt ervoor dat iemand zulk gedrag vertoont? We hebben daar echt enorme stappen in gemaakt. Dan lees ik een rapportage en dan zie ik dat er echt naar de persoon wordt gekeken. Dat maakt me trots op wat we al bereikt hebben.

Wat me zo aanspreekt aan Maaswaarden ouderenzorg is het kleinschalige, het dorpse. Bewoners komen uit de buurt en soms woont er meer familie. Dat vind ik wel wat hebben. Je vind elkaar zo in de gang, en iedereen komt bij je binnenvallen. Als er dingen worden opgemerkt, dan wordt dat direct besproken. Als je een idee hebt, dan kun je dat snel uitzetten en toepassen. Al is de werkdruk binnen de teams soms wel lastig. Dan kan het wel langer duren om in de benadering iedereen op een lijn te krijgen.